دلم تنگ است

نمیدانم ز تنهایی پناه آرم کدامین سوی

پرشان حالم و بیتاب میگریم

وقلبم بی امان محتاج مهر توست

نمیدانی چه غمگین رهسپار لحظه های بیقرارم من

به دنبال تو همچون کودکی هستم و معصومانه میجویم

پناه شانه هایت را

که شاید اندکی آرام گیرد دل

دلم تنگ است و تنهایی به لب می آورد جانم

 

 

 

نوشته شده در چهارشنبه 89/2/29| ساعت 10:40 صبح| توسط یلدا| نظرات ( ) |